Un Vania sen paredes: o teatro convertido en experiencia circular

Diego Seixo

 No corazón dun salón de exposicións, afastado das comodidades e convencións do teatro tradicional, presentouse unha singular adaptación de Tío Vania. Un espazo inusual, transformado nun escenario circular, no que o público rodea a acción e se converte, sen decatarse, nun cómplice silencioso da trama.

Este Vania rompe coas barreiras físicas e mentais, convidando a cada espectador a escoller a súa perspectiva e a implicarse emocionalmente. O formato 360º non é un simple recurso estético; é unha declaración de intencións. Ao renunciar á fronteira clásica entre escena e patio de butacas, a obra obríganos a participar, a mover a mirada, a cuestionar a nosa posición —literal e simbólica— diante do drama humano.

Machi Salgado, único intérprete de todos os personaxes, ofrece un traballo meticuloso e profundamente humano. Sen artificios externos nin cambios de vestiario, transita entre personalidades con sutileza, facendo que a voz, o xesto e pequenos obxectos se convertan en ferramentas poderosas de transformación. A súa capacidade para habitar múltiples vidas sobre o mesmo corpo revela a esencia máis pura do teatro: a súa condición de xogo serio, de espello multiplicado.

Pero se a interpretación é o corazón, o acompañamento musical é a alma desta proposta. Lonxe de ser un simple recheo ambiental, a música convértese nun ingrediente fundamental: funciona como transmisor emocional e guía invisible que sostén cada transición entre personaxes, cada cambio de atmosfera. O son respira co intérprete, acariña as súas palabras e amplifica silencios que falan máis alto que calquera monólogo.

Diego Seixo

A obra toca cuestións universais e de plena actualidade: a relación co medio natural, o esgotamento emocional, o coidado das persoas maiores e dependentes. Temas que nos interpelan directamente e que fan dos clásicos textos vivos, sempre dispostos a revelarnos algo novo sobre nós mesmos.

Estamos ante unha proposta valente, que non busca a comodidade nin o aplauso fácil, senón a mirada atenta e a reflexión honesta. Un salto ao baleiro que reafirma a vixencia do teatro como espazo de encontro, de preguntas sen resposta e de humanidade compartida.

A aposta pola cercanía, a experimentación e o risco fan deste Vania unha experiencia única, capaz de remover e transformar.

Diego Seixo